En Karası Şiiri - Aylin Önder

Huzur dağının zirvesine
Kurdum yuvamı
Ellerin değmesin...
Çatlayınca kabukları
Doğacak
Yeniden şansla umut
Kanatlanıncaya kadar
Görmeyesin,
Nazarın değmesin...

Dağılmasın,
Dağların eteklerindeki
Dostlarım gibi,
Parça parça bitmesin
Terketmesin sevda beni...

Kanadıma dağladığın kurşun
Ancak bir göç mevsimi
Buralara bağlar beni
Daha öncede çok kış gördüm;
Zemherinin en karasını...
Elbet geçer
ben seni de,
beyaz karlar arasında sevmedim mi? ? ?