En Karanlık Şiir Şiiri - Tunahan Gültepe

En karanlık şiiri yazdım ben.
Siyah portakallar düşün.
Portrelerde karanlık yüzler,
Karanlık krallıklar.
Yosun dolu bir suyun yüzeyinde,
Can çekişen karıncalar gibi boğulmalar.

Düşün!
Bir yanında karanlık var,
Diğer yanında da aydınlık yok.
Kör kişi gibi;
Karanlığı sevgili edinmek...

Düşün!
Üstünüzde yıldızlar olmasa ne yapardınız?
Altınızda da toprak yok.

Düşün!
Yaşamış olmak mı güzel bu cehennemi?
Kalbin güçlü ellerle sıkılıp hapsolmuş gibi;
Damarlarından foseptik akan o çaresiz et parçası.
Hepsinden kötüsü ne biliyor musunuz?
Yazamamak...