Dostluğun çırası tutuşmuşken benliğimde
Dağlar bir bir ardım sıra devriliyor
Yollar geçildikçe eksiliyordu
Özlem her geçtiğim zamanda biraz daha büyüyor
Örselenmiş sahipsizliğin gün batımlarından sıyrılıp
İnsanlığın çark etmediği yüreklere
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla