En İyisi Şiiri - Esel Arslan

Fırtınalı hayatların köşe taşları
Keserde keser habire ayaklarımı
Kavuşmaz kollarım, kavuşturamam
Yürüsem yürüyemem
Koşmaksa ne mümkün
İsterim koşamam yeşilime
Ömrümü törpüler ha babam törpüler
Geçmişin acıları vede anıları
Unutamam canavar bakışlı suratları
İtin tekiyim derdim kendime
İtin lafımı olurmuş
Çok geç anladım
Etrafımı itoğlu itler sarmış.
İnsanın içi cevherdir oysa
Yaradanın koyduğu maya böyle
Söküp atmış birileri
İçimizdeki fıtratı cevheri
Pislik basmış
Kirletmiş kalpleri
Çekil, dokunma, elleme
Bağışlanmazsın sende
Kaltaklarla durdu zaman
Pezevenkler revaçta
Has kişinin kaçı kaç para.