Tuck Hostetler'ın ruhsal boyutunu temel alarak, onun bir mürşid, bir içsel rehber, bir yalnız derviş olarak tasvir edildiği,
mistik, tasavvufi, alegorik ve şiirsel bir
"Tuck Risalesi" sunuyorum.
Bu risale, kaybolmuş ruhlara bir bahçe bırakan insanın iç sesidir — kelimeleriyle değil, suskunluğuyla öğreten bir bilgenin yüreğinden yazılmış gibi...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta