En iyi dost olmuş bana karanlık

Her gün bir tuğla daha kattı üzerine gönlümün aynasına..
Ta ki ışığı yansıtmayacak şekilde büyüyünceye kadar surlar.
Her gün ayrı bir sessizliğe büründü gün ışığı
Her yanını sadece gecenin sûkununa bıraktı ellerimi..

Gözlerim kaçarken artık gözlerden
Hayatın telaşına kapılanlardan kaçtım bir bir
Her ne kadar yanaştıysam birisine yüzüme vurulan kapılar yordu beni
Yine ben sessizliğim ile kaldım..

Şimdi yürüdüğüm yol koca bir boşluk
Zifiri karanlık içerisinde iken gönlümün aynası
Nasıl da beklerler güzellikleri yansıtmamı
Gözyaşlarım ile büyüttüğüm çiçeklerim ışığa hasret...

Surlardan içeri girmedikçe bir sızım ışık
Açılmaz gönül, de ki düşünme artık
Her gün yüzüme ayrı çizgiler düşürür iken
En iyi dost olmuş bana karanlık...

18 Ağustos 2012