Aşk dedikleri;
O zamanlar yani
Sonsuzluğa gidenin peşinden ayrılmayandı
Ve şimdiler de
Maziden kalma bir tahteravallinin üstündeyiz sanki
İki yana sallanması da ondan hayatın
İki de bir kayboluşu ufkun
İki de bir unutuyor gibi olmam yüzünü
Hatırlıyorum da!
Sen giderken,
Elinde bir parça gül yaprağı
Ve batığından sızıntı dikeninin
Bir kaç damla kan vardı
Dönerken köşesini sokağın sonundan sen
Getirdiğim gülü bile sana verememiştim ben
Mirasın oldu elime batan diken
Ve hırsla yaprağını yolduğum gül
Geçen onca zamanın sonunda
Hala seni özlüyorum
Hiç bir şeyi tam öğrenemedim belki ama
Kurumuş gülün rengini dünyada
En iyi ben biliyorum
18 Eylül 2005.................................. Saat/03:30
Ali AkarKayıt Tarihi : 1.9.2006 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!