En Hüzünlü Tablo Şiiri - Davut Dişci

Saruhan'a;

Ey sayısız boşluklara ve sonsuzluklara bir bir mermer gibi düşen, odalardan, adam!
Ve ey topal haliyle fersah fersah fazla koşan, fersah fersah koşmuşlardan, adam!
Niçin ağlarsın?
Bu kaldırım taşları insanlar oturup ağlasın diye değil.
Ey adam!
Yani ey gözyaşı dökmeden sessiz sessiz içine kan damlatan adam!
Saçların mı yağlarını ellerinden aldı,
Ellerin mi yağlarını yoksa saçlarından?
Bu sakalların kaç günlük?
Yoksa kesip mi oturdun sakallarını, bu kaldırım taşlarına?
O zaman ey adam!
Bu kaldırım taşların kaç günlük?
Tek tek düşmüş aklarını saçlarına, boyamak için mi karalara, başını bu kara lekeli ellerinin aldın arasına?
Peki niçin ağlarsın?
Bırak kadınlar, kızlar,
Bırak çocuklar ağlasın.