O ne ilah ne melek, ne şeytandı ne cindi!
O bizlerden bir insan, getirdiği hak dindi.
Aynen normal ins gibi, evlenir, yer içerdi,
Yani oda bir fani, bizim gibi beşerdi!
Enbiyanın hatemi, en sonuncu resuldü,
Tebliğini bitirip, hastalandı ve öldü!
Lanet etti insanı, ilah gibi sevene!
Yahudi ve nasara, böyle birer avene.
“Sakın” dedi, “bu tarzda, olman muhip siz bana! ”
“Böylesine bir sevgi, yakışmaz Müslüman’a! ”
Ne Üzeyir ne İsa, kat’a ilah olamaz!
Böyle diyen müşrikler, asla felah bulamaz!
“Onlar gibi şaşırıp, yanlış sözler etmeyin! ”
“Bu küfür ve sapmadır, siz o yola gitmeyin! ”
Bu sapmalar celp etti, çok ilahi gadabı!
İhlal etti dallinler, bir tertemiz adabı.
Siz kabrimin başında, yanlış şeyler yapmayın!
Allah varken kuluna, ilah diye tapmayın!
Bıraktığım iki şey, rehber olsun hep size!
Müstakimce yaşayıp, öyle gelin siz bize!
Hablullahül metindir, hak kitabı ve sünnet!
Kim bunlara yapışır, onlar için şu cennet!
Varistir enbiyaya; dini bütün âlimler!
Kim ki satar dinini, olur onlar zalimler!
Haktan udul edene; nar-ı cahim hak olur!
Şeytana yoldaş olan, başına bela bulur!
Ey müminler uymayın, adımlarda şeytana!
Zira büyük düşmandır, tüm iblisler insana!
Bizim için tek rehber, son nebiyy-i zi-şandır!
Zira hakkın Habib’i, en hayırlı insandır.
Düstur olsun ümmete, sırf sünnet-i seniyye!
Binlerce salât, selam, o muhterem baniye!
Cihat ŞAHİN
06.05.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 6.5.2010 07:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!