En Havasız... Şiiri - Mehmet Şirin Deveci

her telde, her tondasın...
bıraktığın yeşilli gecenin siyahımsı gölgesinin altında...
hayallere dalmaktayım...
sanki mendilim hep havada..
uğurladığım kendi ruhum gibi...
anlatmanın sessizliği sarmış odamı...
hatıraların vuruyor her halimde...
aşkın büyüğü nasıl olur...
kül etti yakmaya doymuyor...
kelimelere bakınca tüm harfler kaçak halde...
onlar dahi bir araya gelmek istemezken ayrılığını yazmamak için..
tüm azalarım bayrakalrını yarıya indirmiş...
gönderi sahipsiz kalan ruhuma eşlik edercesine...
hadi... durma topla dökülen incileri senin adına..
sar sana üşüyen bedeni..
ne buldun yoklukta doyamadın hala..
en havasız halimdeyim..
uğrak yerlerim harabeler...
yıkık dökük hazlar..
ne desem,ne yazssam,ne anlatsam...
ifade güçlüğü çekerken...
böylemi ki sevdaların rengi...
tüm tonlar kurak çöllerde...
çatlamış,, aşkına kanmak için sabırsız...
uzat elini...
ben sendeyim.. gidişin olmadı ki...
sessiz gemiye binmeden sessizleşti...
garip mehmet bitti tükendi...
acıyor acımayan her yerim...
gel...
mısralarıma gel...
yanmışlığıma gel..
ne olursan ol yine gel.
kapı sonuna kadar aralık..
gel.. aşkın anlamı...
tek hatıran ile gel...
dayanamayacak sana...
olan bu aşkın..
soluksuzca koş ve gel...
gel... gel...