En Haklı Kavganın Öznesi Şiiri - Ahmet İnce

Bir gün duyarsan kalbinde,
Ateş yüklü bir hüzün…
Billesin ki o an,
Göçüp gitmişim uzaklara,
Belki de yıldızlara…
Neresi bilemem,
Görmedim ölümden sonrasını.

Bir gün duyarsan,
Adıma yazılı bir şiir,
Bir roman,
Ya da bir destan…
Olursam meçhul bir kahraman,
İşte o an,
Dolmasın gözlerin yaştan…

Bir gün duyarsan,
Doğanın çiçekli kalbindeyim,
Gelirsin mutlaka sonsuzluğun büstüne…
Elindeki bir demet gülü,
Koyarsın belki,
Sana vurgun yüreğimin üstüne…

Gün, vursun şavkını gecenin karlarına,
Yol, vursun sesini uzaklığın diyarına.
Sesime ses versen, aşkınla tutuşurum,
En uzak yerde bile sevgine kavuşurum.

Sana “sonsuz sevdam” diyorum...
Sevda, coşkuyla sürebilendir.
Zulmün yüzüne cesaretle gülebilendir.
En haklı kavganın öznesi,
Özgürlük için dövüşürken ölebilendir.