En Güzel Şiirlerim Şiiri - Yakup Günel

En güzel şiirlerimde etkin vardı,
Sayfalar yazıla çizile zamanla sarardı.
Koparılıp atılan tozlu sayfaların satırları...
Okudukça insan içi karardı.

Kâfiyeler arasında gidip gelir insan, hüznü artar.
Okudukça her dizeyi hülyalara dalar.
Gereksiz kelimeler ve insanlar şiiri boyar,
Okudukça insanı bir sel gibi boğar.

Kâfiyelerin güzel uyumunda buldum ben seni,
Ahengin büyüler durur beni.
Kalemden dökülüp giden mürekkebin izi...
Yankılanıyor her mısrada hasretin sesi.

Sesi çıkmaz, dile gelmez bu cümleler,
Dökülür dizelere, kalemi terk eder.
Akıp dökülen sözcüklerle bulunulan uyumlar...
İnsani bir o kadar da mest eder.

Sessizliğimi haykırdım kalemim sayesinde,
Hücum ettim kağıda aklımdakilerle.
Bir dizenin ezgisi denkti müziklere,
İnsanı alırdı yaşamdan götürürdü en güzel yere.

En yakın dostudur insana kağıdı ve kalemi,
Yazar kağıda sevdiğine söyleyemediklerini.
En güzel düşüncelerin parçası dökülür kağıttan,
Her seferinde eklenir kağıda bir yenileri.