En Güzel Şiirim Şiiri - Efe Yildirim

2. “En Güzel Şiirim” Şiirinin Analizi Bu şiir, sanat, aşk, ayrılık, zaman ve ilahi bir arayış temaları etrafında dönen derin bir anlatı. a) Sanat ve Ayna Metaforu “Bir usta, evimize ara sıra uğrar, gardırop yapar, durup önünde çayını yudumlardı.” • Şiir, bir ustanın sanatını icra edişiyle başlıyor. • Sanatın, bir insanın kendi yaptığına bakıp tatmin olmasıyla ilgili olduğu anlatılıyor. “Sanat böyle bir şey, gerektiğinde aynanın karşısında durmak gibi…” • Sanatın, kişinin kendisini yansıtmasını sağlayan bir ayna olduğu fikri vurgulanıyor. b) En Güzel Şiirin Gerçekliği “Ve ben, ‘En güzel şiirimi henüz yazmadım’ desem, bu usta bir sanatçı tarafından yapılmış olurdu.” • Burada şiirin tamamlanmamış olması fikri var. • En güzel şiirin henüz yazılmamış olması, sanatın sürekli gelişen bir şey olduğunu gösteriyor. c) Ayrılık ve Özlem “Ben en güzel şiirimi yine ayrılıkta yazdım, havaalanında, gözlerim yaşlı.” • Şair, en güzel şiirini bir kayıp anında yazıyor. • Ayrılık, en yoğun duyguların yaşandığı an olarak şiiri yönlendiriyor. “Ben en güzel şiiri, yarınlar geldiğinde en çok özleyeceğim kişi için yazdım.” • Ayrılık ve özlemin zamanın ilerlemesiyle arttığı anlatılıyor. d) İlahi ve Varoluşsal Boyut “Tanrı’ya gönderme yaptım, misafiri olduğumuz evrenin sahibi diye, ve duyduğum hislerin sahibi diye, ayrılığın ve özlemin sahibi diye.” • Şair, aşk ve özlem gibi duyguların bir noktada Tanrı’ya ait olduğunu düşünüyor. • Ayrılık, özlem, sevgi ve sanatın hepsi evrensel bir düzenin parçası olarak görülüyor.