En Güzel Şarabistan Şiiri - Cevat Turan

EN GÜZEL ŞARABİSTAN

En güzel şarabistan gözden düşen meleklerin sığınağı
Üst üste konulan şu zaman artığını bırak
Orası bir uçtan bir uca gidilen ölümün kabuğunda yanık yalanlar atlası
Bir intiharı sabaha kadar bütün renklere boyadım olmadı
Hep bir ağızdan isyana duran örgütlenmiş oysa yalancı gri
Sen yok musun?
Sevişgen ve ürkünç kırmızı ağzın bütün renklerin atası
Ben dünü yaşamadım varsaydım ama yokmuş
Nasıldır bilmem
Yağmur altında ıslak urganın boynumda ölümle oynaşan tadı

Artık kırlangıçlar da göçtü çorak yüreğimin kel tepelerinden
Yalnız kaldım sesime saklanıyorum
Heyy kime diyorum
Biraz ciddiyet kaldırımda yürüyen adam
Aşk diyorsun gözleri kısılıyor körpeliğin nadasında tüm mavilerin
Sen mavi değilsin ki
Ben sana yabancıyım oysa
Dudaklarım da uymaz tenimin teri de yorgun kalır
Kirletilmiş dar sokaklarında

Bir bilsen aklımda ateşin nar yanığı var
Şarabi dervişliğinde sabaha revan
Uzaklık diyorsan zamana ayarlı köhne bir yalan
Kim dediyse yanlış üşümüş duvar diplerinde güneşi arayanlar
Ben kendimin emanetçisiyim buğdayın kabuğu kadar ince ve narin
Banan sorarsan ki soran yok
Zamanın ırmağında yıkanan üç fahişe
Yalancı bir aşığa gebe
Her şey olabilir nasıl olsa adresi yok ilmeğin
En çok da boynuna yakışırdı
Güneşin önüne duran bu büyük gölgenin
Artık anladım
En güzel yalan
Tüm renkleri senin renginde ördüğüm yaşarken

6 Mart 2018