En Güzel Ömürdü Şiiri - Bahattin Tonbul

Sensizliğimi yüreğime
Sensiz geçen zamanı bir bir örerek
Yaşatmaya çalışıyorum
Her gece karanlıkta
Kaybolan hayalini arıyorum
Yokluk beldesinde
Gözlerime sanki mil çekilmiş
Göremez oldum,seni
Gölgeler arasında kaybolurken
Geçmişini önüme gelene sordum
Gitti dediler
Nereye diye soramadım
Dayanamadım ben o kelimeye

Her sabah güneşe asılı perdelerinin açılmasını bekledim
Bütün gece
Gözlerim yorulmuş
Gözyaşlarım kurumadan dağınık saçların
Bulut gibi örttü yüzümü
İnce telli saçlarını örmeklede bitiremedim
Sana hasret olan bedenim
Titriyor bak!
Sessiz kalmış duvarlar,dudaklarım arasında
Kayboldu sanki
Kelebekler çiçeksiz taşlar arasından toprağa düşüyor
Her gün yaşamak için
Sonsuza doğru uçuyorlar
Her yaşayan canlıda olduğu gibi
Geçen her zaman ölüme yaklaştırıyor
Onları
Azrail arkasından hiç ayrılmamış gibi
Bekliyor
Seninle geçen zamanım bana bağışlanan
En güzel ömürdü
Bahattin Tonbul
17.7.2011