En Güzel Ölümler Şiiri - Tansel Yücelen

ne geceler tükettik seninle
yıldızların tam altında
yalnız dans edişlerimiz vardı
kurumuş yapraklı yollarda

ne geceler tükettik seninle
yağmuru olan bulutlarda
tek dokunuşlarımız vardı
rüzgarı tene esen uçurumlarda

ne geceler tükettik seninle
karanlığın en aydınlığında
sadece bakışlarımız vardı
mutluluk dolu ağlayışlarımızda

ama şimdi yoksun

artık rüzgar eskisi gibi dokunmuyor
aydınlıklar beni pek sarmıyor
yıldızlar yüzlerini saklıyor
ağlayışlar mutluluk içermiyor

yoksun

duygularım en derin hüsranlarda
tenim en somut yalnızlıklarda
kimliğim en bilinmeyen zamanlarda

ve ben,

evet ben;
olamayış lar da yım
yaşayamayış lar da yım
tutunamayış lar da yım

ben,

evet ben,

ben;

en güzel ölümlerdeyim...