En Güzel Melek Şiiri - Yorumlar

Yüreğim kendinden bir haberken yazıyorum bunları… yine yenildim çaresizliğime… esirdi anılarım yalanlar içinde sıkışıp kalmış olan kalbimde… tanıdık bir ses duyma ümidiyle en sessiz zamanlarımı yaşıyorum kendi içimde…ellerim titriyor yazarken, engel olmadığım gözyaşlarım eşlik ediyor satırlarıma… bir sigara daha yakası geliyor insanın… gençliğimin en güzel yerinde sonsuzluğun girdabında ne işim var ki … kim çekti beni benden başka bu çukurun içine bilmek istiyorum… Boşu boşuna kürek çekiyorum mutluluğa doğru farkındayım… ama elimden başka ne gelir ki? kolay mı sandınız sus demesini kalbime… nasıl derim daha sessiz ağla yüreğim, gösterme acını kimseye… en ihtiyacım olduğu anda, yüzüstü bıraktı kızını, kırdı beni… Bu gece canımı en çok yakan sen oldun anne! İçimde ilk defa katil oldum, öldürdüm seni geçmişimden kalan izlerinde… gülüşünü sildim gözlerimden… kokunu unutmak için cenneten kaçtım, kucağına atladım kötülüğün… Söylediğin sözler çok yaktı, çok kanattı içimdeki yerini… düşmanım olsa çeker vururdum… ama sendin bunları söyleyen… hayatta tek gerçeğim olarak bağlandığım ümitlerimin annesi… benim annem, beni öldürdü cümlelerinde… farkında mıydın yok oluşumun ayak sesleri yaklaşırken bilmiyorum… ama gözlerinde imzaladığın benim ölüm fermanımdı,biliyorum… Defolup gidesim geldi, bu evden, senden…Gitmek ve dönmemek bir daha geride bıraktıklarıma… çok üzdük ikimizde birbirimizi, bu yüzden çabuk unutursun bu günahkar kızını… böyle bir kızım hiç olmadı der çıkarırsın hayatından bana ait ne varsa içinde… gözlerin doldu konuşurken, fark etmedim sanma… ama hazırladım artık bu erken gidişe kendimi… zaten üzülen de olmaz ardımdan… belki birkaç damla gözyaşı, sonra silinir gider tüm yaşananlar benimle birlikte… tek dayanağım, yol arkadaşımdın anne… aşklarımı paylaşırdım seninle… ayrılıklarımda tesellim olurdun, sen de son bulurdu tüm acılarım… mutluluğumdun benim… gözlerinin gülmesi için vazgeçmeye hazırdım her şeyden… şimdi ise ölüm kadar soğuk bir ayrılıkla karşılaştık ikimizde… gözlerim kapanıyor hayatın yüküyle, ellerim yoruldu zaten yazmaktan içimdeki yaranın büyüklüğünü… içimizdeki bu savaşta kalbim de yorgun düştü…nefes alamıyorum yeterince… veda vakti geldi sanırsam meleğim… her şeyimi unutabilirsin anne, ama unutma şu gözlerine bakan kızının masum kalan gözlerini… kirletmedim bana hediye ettiğin hayalleri, ama elden ne gelir arada varsa bazı yalanlar… gitmek gerekir sessizce, üzmeden kimseyi… yeterince doyamadık birbirimize anneciğim… umarım yerimi alacak bir mutluluğun olur… ne kadar kırgın olsam da annemsin benim… seni sevmekten hiçbir yerde hiçbir şekilde vazgeçmeyeceğim… elveda yeryüzündeki en güzel melek, gökyüzü söylenilen kadar güzeldir umarım…