En Güzel Kokan Çiçek Öldü Şiiri - Yunus ...

Sesi kısılmıştı rüzgarın akşamın serinliğinden, karanlığa alışamayan gözleri, hiçbir şeyi seçemiyordu.. Önüne gelene çarpıyor, özür bile dilemiyordu.
Kentin bütün sokaklarına destursuz dalıyor, ne aradığını bilmeden öylece serseri dolaşıyordu.

Aklından neler geçmiyordu ki, ama aklından geçenlerin hiçbirini tutamıyordu. Tam bir şeyi düşünürken, hınzır bir düşünce onun yerini işgal ediyor, hınzırların sayısı gittikçe artıyordu.

Portakal çiçeği kokusu yüklenmişti kentin en büyük caddesinden. Binlerce ağaca uğramış, bütün çiçeklerin kokusunu içine çekmişti.

Rüzgarın kokusuna el koyduğu çiçekler ölüyor, birer birer toprağa düşüyordu.
Rüzgar farkında bile değildi, uzak kokulu çiçeklerin iç çekişlerinin…

Bu sabah ölü çiçekleri süpürüyordu çöpçüler… Çöpçüler farkında değildi, dünyanın en güzel kokusunu taşıyan bu çiçeklerin, dün gece yaşadığının…

Ben farkında değilmişim hala; yaşayan herşeyin birgün öleceğinin...

(Adana, 7 Nisan 2007)