En Güzel Hikayeydi Bizimkisi (diyalog)

Kadın
Sen gittiğinden beri kelimeler sustu,
Geceler hiç bitmiyor.
Yokluğun sanki sonsuz bir kış gibi,
Her nefeste içime doluyor soğukluğun.

Erkek
Ben de sustum…
Yollar benden çok seni özledi.
Gittiğim her yere senin gölgenle varıyorum,
Her adımda içimde yankılanıyorsun.

Kadın
Hatırlıyor musun, o ilk bakışı?
Kelimelerden önce dokunan gözlerimizi?
Hiçbir şey söylememiştik,
Ama her şey o anda dile gelmişti sanki.

Erkek
Evet, nasıl unutabilirim?
Sana bakarken kendimi bulduğum o anı.
Sanki dünyada ikimizden başka kimse yokmuş gibi
O an, en güzel hikayeydi bizimkisi.

Kadın
Ama şimdi kelimeler yetmiyor,
Sesim bir yankı gibi kayboluyor gecede.
Seni ararken kaybolan bir rüzgarım ben,
Ve özlemim, durduramadığım bir fırtına.

Erkek
Biliyorum...
Aramızdaki uzaklık, içimdeki fırtınayı büyütüyor.
Sana ulaşamamak, her seferinde yeniden yaralıyor beni.
Özlem dediğin şey, nasıl böyle keskin olabiliyor?

Kadın
Özlem, susmayan bir şarkı gibi,
Geceyi yırtarcasına yankılanıyor içimde.
Unutma diye fısıldıyor,
Bıraktığın boşluk, kalbime kazınıyor.

Erkek
Unutmak mı?
Sana dair bir anı bile kaybolmaz bende.
Sesin, gülüşün, her şeyin,
Zamanın bile silemeyeceği izler bırakıyor.

Kadın
Ama bu bekleyiş…
Bu sessizlikten daha ağır bir şey var mı?
Özlemle dolu her saniye, bir ömür gibi.
Sana kavuşmak, en uzun yol gibi geliyor bana.

Erkek
Öyleyse bekle…
Bir gün, bir sabah ya da bir akşam,
Seninle aynı gökyüzüne bakmak için döneceğim.
Ve o gün, bu şiirin son satırında buluşacağız KADIN.

Kadın
O güne kadar, beklemek benim şiirim olacak,
Her dize seni beklemenin sessiz şarkısını söyleyecek.
Ve bil ki, her gece seni özlemle anarken,
Bir gün tüm bu kelimeler seni bulacak ADAM.