En Güzel Dostum Şiiri - Erdal Ebem

Ey güzel dostum,
Ne zamandır dertleşmedik seninle,
Açılmış tüm yaralarım yeniden,
inadına inadına tuz basıyorlar
Çatlamış kabukların üzerine,
Kanıyor, kanadıkça yanıyorum
Gel merhem ol.

Saçılmışım orta yere,
Soğuk pazar tezgahlarında sergideyim,
Gören bakıp kaçıyor,
Yürek yakıyormuşum, dokunmuyorlar,
Anlayacağın alan yok, elde kaldım,
Korkuyorum...
İçi geçmişlerle aynı yerde kalmaktan.
Gel kurtar beni.

Ecnebi duyguların ortasındayım,
Ağrıma gidiyor anlaşılmamak.
Doğrularım da bana kızıyor,
Yanlışlarım da.
Bir tek sen anlıyorsun dilimden,
Gel anlat halimi,

Çıkmaz sokağın son dönemecindeyim,
Halden düştüm yorgunum,
Karşılıksız kaldı çağrılarım
Görenler, duyanlar bir bir kaçıyor,
Anlıyorum….
Hangi yürek kaldırır ki,
Dağlanmamış bunca yarayı,
Sen olmasan kime dökerim içimi,
Kim derman olur yangınlarıma.
Gel hadi uzatma.

Sen ki,…..
Yıllardır çektiğim kahrın sırdaşı,
Hecelerimin yoldaşı,
Karanlık dünyamın aydınlığı,
Sessizliğime ses olanım,
Gel yeniden dertleşelim

Sen,
En güzel dostum.
Yalnızlığım.