Bakışların zehir senin, gözlerin bir panzehir
Sunduğun o zeh’ri yüzün hayata döndürüyor.
Gezin gezin bitmiyor, endamın sanki bir şehir
O şehir, depremiyle ne ocaklar söndürüyor.
Her zaman aranmışsın, gelmiş-geçmiş soyunca
Kim sevmiş de mutmain olmuş, seni doyunca?
Hele bir göğsün var ki senin, bir baş oyunca
Ne gönüller alıyor, ne dertler dindiriyor.
Seni anıyorum yine, kulakların çınlasın
El değmemiş yaban gülleri gibi yanakların.
Yalnız sevenine ait, muntazır dudakların
Tertemizliğin, insanın içini sindiriyor...
http://alinihatozer.blogcu.com
Ali Nihat ÖzerKayıt Tarihi : 1.8.2007 00:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!