En Güzel Aşk Şiiri - Er Han

Ben seni sevginin en kutsal
En yalın hâliyle sevdim.
"Ey Aşk" diye başlayan,
Şiirler yazdım binlerce kez adına.
Hatta uçurum kenarlarında,
Kalbinin Kale duvarlarının,
En Tepesinde çılgınca durup,
Kaç kez sevdiğimi hâykırdım delicesine.

Seni ilk görünce sevinçten,
Avaz avaz nasıl nâra atmıştım.
Sen tenime yüreğime Ebruli çiçekli,
Yeleği giydirmiştin.
Senin o öpülesi ellerinin değdiği,
Herşey en kıymetli hazinem benim.
Dokumadığım o Sımsıcak ellerinin,
Şefkati beni sarıp sarmalarken,
Hem aşım oluyorsun.
Hem aşkım.
Hemde cennete giden yol.
Ve en önemlisi Canımda can oluyorsun.

Ben seni sevmemin sahiplenme,
Duygusundan çok canımla sevdim.
Canım dedim bağrıma basa basa.
Ciğerlerimi hasretin nârı dağlarken,
İçerlerimin teee içlerine kadar,
kokladım nefesini yanında olmadan.
Billur gibi aşka dair suları içtim,
Avuç içlerinin cennet deryâsından.
Canımıniçi diye diye,
Sarılıp uyudum hayalinle.

Sen benim asırlık çınarım olurken,
Ben gölgen altında muhtacın oldum.

Ben seni beni sana uçuran,
Ruhumun kanatlarıyla sevdim.
Her uçtuğumda yanında oldum.
Sen benim en güzel sevgi kelebeğim.
Her nefeste kulenin merdivenlerini,
Üçer beşer çıkıp kollarımı,
İki yana açıp seni bekliyorum.

Ben seni sevmenin en özel,
Bin bir türlü muhteşemliğiyle sevdim.
Öyle şatafatlı isteklerim olmadı hiç.
Hep güpgüzel kalalım,
Hep biz kalalım diye,
Yağmurlarının altında ıslandım.
Ben senin Güneşinde,
Bağrında ısınmak istiyorum.

Geceme el değmemiş tek yıldız,
Gözlerime tek ay ışığı,
Bildim tüm güzelliğini
Senin İçin gönül evimde,
Hiç sönmeyen ve,
Günden güne harlanan ateş yanıyor.
İşte o an sen en güzel söz,
Bildiğim herşeyim AŞK...

Erhan Çuhadar