En Güçlü Nefestir Umuydun Nefesi

Çocukluğumun yalınayak çıplak özgürlüğü
küresel bir hançer indi üstüne
tabelalar yapraksız ağaç yerine
mazlum çığlıklar hançeresinde
göğsümüzün üzerinde kanayan cevher
kozmik boşluklarda ses olur yoksunluk
yoksulluk derin uçurumlarda boğulan ses
herşey çürüdü çürümedi şehitler
kanları kan! Akıyor nehir nehir
hâlâ yüreklerinde o kutsal "DEVASA ŞEHİR"
hâlâ dalgalanıyor kale burçlarında bayrak
torağın derinlerinde kaynayan öfke
bu öfke delip geçecek toprağın kalbini
şafağın ateşinde eriyecek karanlık
her fay kırığında deprem deprem fokurdayan
yüreklerimizde gittikçe büyüyen umman
"Toprak altından çıkma vaktidir"
o kutsal dizelerde güncellenen
giysiler karanlık bantlı gözler
"İkra" Kur'anın son sayfalarında
şairler "Lale Bahçeleri" nde
karıncalar ter taşır alınlarında
akar damla damla gökdelen olur.
Şimşek gözlerde kızaran öfke
dalga dalga çoğalan yalnızlık
duygular kor duygular dilsiz bencil duygular
gökyüzünden çekilir bulutlar
sonsuzluk titrer maviye çalar
vatanın yüreği güvercin kadar özgür
irkilir toprak dağ taş irkilir
yürür dağ yürür toprak
duman alır dağ başını toz toprak
bu dağ onun başı
yüceldikçe yücelir yüreklerde
yok olur korkular zirvelerde
umuttur bu yeniden dirilişin umudu
nefestir bu onun nefesi...

Ahmet TIĞLI 26.05.2024