Ruh çengelime asılı prangalarla geceye yürüyorum
Binlerce yarasa gövdemde, gözlerim kanlı bir çanak
Onlarca oyuk var sanki gönlümün kemik tarlalarında
Yaşlı söğüdün gölgeliğinde suya uzatıyorum ayağımı
Hangi balta parçalayan leşimi, beynimde kör kurşun
Düşüncemin ve sözlerimin anlamından aşk damlıyor
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




belki de kendi idamımdı kim bilir
kutlarım
namık cem
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta