Ruh çengelime asılı prangalarla geceye yürüyorum
Binlerce yarasa gövdemde, gözlerim kanlı bir çanak
Onlarca oyuk var sanki gönlümün kemik tarlalarında
Yaşlı söğüdün gölgeliğinde suya uzatıyorum ayağımı
Hangi balta parçalayan leşimi, beynimde kör kurşun
Düşüncemin ve sözlerimin anlamından aşk damlıyor
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Devamını Oku
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
belki de kendi idamımdı kim bilir
kutlarım
namık cem
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta