En Geç Zamanıdır Ömrün

sana anlatmak ne kadar zor
içimdeki öyküleri
kelimeler yan çiziyor gözlerinde
unutuyorum
bildiğim türküleri
sonra karanlık geceler gibi sessizlik
bir yıldız bile yok gökte
işte öyle birşey sensizlik
hangi yöne gitsem çaresizlik

ben sonbaharın çocuğuyum
hüzün sarmış dalları
bir adı da hazan
ben kendi neş emi kendim yarattım
tad almayı biliyorum hayattan
gökte yıldız olmasa da yönümü bulurum
bir hayvani insiyak
tükenmeyen bir aşk
bu yaşamak

en geç zamanıdır ömrün
hayatı sevmek buram buram
yakalamak saçlarından
tutmak
her dem bir dost uçarken dönülmez ufuklara
gölgeler azalırken vuran sulara
en geç zamanıdır ömrün
sevgiyi kucaklamak