En çok ben özledim seni,
Sense bırakıp gittin herkesi...
Yattığım yerden göğü görmedim,
Dalgaların sesi gelmedi...
Perdeleri çektim,
Yine gündüz vaktiydi...
Uyuyamadım...
Her zamanki gibi...
Sen çıktığın ve bir daha girmediğin için dünyama,
Gündüzleri uyuyamam
Kendimi buna zorlasamda...
Ancak göğe bakarak,
Dalgaların sesi varsa,
İstisna...
Ya da sessiz kalabilirsem,
benle baş başa
Dünyama senden başka kimse girmezse...
Artık gündüzleri de uyumak istiyorum
Sadece gece yetmiyor yorgunluğuma...
İtiraf edeyim
Epeydir kana kana uyuyup,
Ve hiç uyanmamak istiyorum...
Ne de olsa bu dünya
Senin olduğun dünya değil...
En çok ben özledim seni,
Sense bırakıp gittin herkesi...
En eski ve en yeni hasretimsin
Bugün de, dün de, yarın da...
12.09.2011
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 7.3.2013 10:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!