En Ela Şiiri - Şaban Turan

Ah! Benim yaptıklarım kendime,
Demişti! ‘’Devam edeceksen üzülme.’’
Elde değil işte çok sevince,
Daha inmedik derine yeterince.

Daha dur eskimedi yeni mekanım,
En son ıslandı şişemde fıstıklarım,
Belki yarın yine yeniden oradayım,
Bir haber yok, sensiz tek başınayım.

Daha dur güneşim yine batsın,
Dert düşünce, mert ayağa kalsın.

Bir yere koy! Gece lambası yanına,
Koyamasan da aklına, yüreğine, öne,
Bir yere işte! Kitabının ayracı mesela…
Gönül işçisi bu! Emeğe emek mesela…

Kıpırtı duyuyorum! Kapının sesi mi bu?
Ah! Açılsa koca zindan, korkusu…

Neyse ki şimdi kavuştu kokular.
Yanımda cennetimin kopyası,
En Ela yağlı boya manzarası,
En Ala papatya açtı portresi.

Ay! Ay! Yazılıyor işte böylesi…