En doğru yerde dur Şiiri - Zeynep Beşen

inbantlar doğur bana
tuvallerde seni resmet
inci gibi dizilmiş dişlerinde
narı nevgüller yeşert

andızlardan papatya devşir
ismi olmayan yörene iki ağıt yaz
lakinlerden geç
en doğru yerde dur

dünyada bir adam
ağlarken uykuya girişiyor
lambasının gazı bitmiş
aydınlıktan göremiyor seni

gece ne kadar karanlık
ellerini kendin tut,
çene kemiği kırılmış uzaklığın
içinde tütün içiyorsun

lacivertin üzerine
inceden kırmızılar döküyorsun
rahatsızsın
bulamıyorsun yüzünü

istiyorum seni birinden
lakinlerini hiç ederek
mümkünatı yok diyorsun
ellerini ovuşturarak

mahlasına burada danışmıyorum
ahkamını oluşturma teorini çürütüyor yaşamak
neden rüzgara küfür eder ki
ladesine yenilen

anlaşılmak için
şımarıyorsun yüzümde
ısısı düşüyor güneşin adım adım
leylakları zedeliyor ellerin

anlaşılmak için
bozuyorsun her gerdanı
incilerini kırıyorsun
lisansüstü bir merhaba daha

daha bir merhaba
ilk defa
konuyor şebnemlerine
mahkumusun bu geleceğin
ilk defa yeniden yüzüne bir merhaba..diyerek bir gülümseme biriktiriyorsun, ne hoş.