En Derinime Mektup Şiiri - Adel Gece Demir

şu gözlerinde çağlayan kıskançlığı ağla
böyle doğmuşsun
böyle gebereceksin ne var
bağırtıların mezara kadar boğazda
suskunlar cemiyeti almadı
kovdu vatanından umursamazlar
ölgün doğmuşsun
capcanlı öleceksin ne var

söküp atmalısın durgunluk özlemini
o ateşlere verilmiş kızıl yüreğinden
acilen
haykırışlar günah değildir
utansın kötüye karşı inlemeyenler!

öfken yaşadığının kanıtıdır
gülmelerin kefareti olmasın mı?

her dere istediğin yatakta akmaz
bir yere varmaz cevapları sualinden çıkar

şu kenetlenmiş dişlerini gevşet
dudakların kainatın en mükemmel küfrüne gebe
sarhoşluğun kitap gibiliğinden bir şey çalmadı
sözlerinde bu korku, bu telaş
sesinde bu pürüz niye

sana diyorum aynada gördüğüm
bakışlarında süzdüğüm küskünlüğü reddetme
ölmüşlüğe tahammülü onlardan öğrenmedin
uçurumlar ruhuna inşa edilmedi

krizlerinin kıymetine her endişe için
evren varlığın adına perişan edilmeli