En delisi Şiiri - Zeynep Beşen

hangisi dediler sana!
hani şu ortada duran anasının gözü,
babasın eli var ya o dedim,
hani şu gözünde ceylanların uyuduğu,
gamzelerine ahuların konduğu,
ellerinde güneşi uyutan anber kokusu,
en civanmerdi olanı,
hani pilavda kaşığı kırılan,
sürekli güzellikte kaybolan,
hani bakışında çocukları barındıran,
dizlerini kırıp oturan,
ellerini ellerine aşkla karan,
bak! ğöğüde almış gözlerine,
mübarekmisin nesin sen!
söylesene kastın mı var ciğerlerimize,
bak! bakma diyorum öyle bize,
yüreğimizden çağlayanlara karışık sevdalar kaçıyor bir bir ellerine,
yapma öyle.
hey ALLAH'ım hey!
sanki kuşların kanat çırpışı var içinde,
birde gülmüyormu öyle bize,
sanırsın mercanlar inciler dizilmiş dişlerine,
söylesene hangi ana doğurur başka böyle,
seni doğuran anaya kurban olunur bizde,
ey hangi dağa çalsan oraları düz eden,
yanında aç kalam,
susuz kalam sensiz olmayam yeter bize.
senden güzel nimetmi olur bize,
şu ellerinde bulutları gezdirmesen öyle!
içim bir tuhaf aşk oluyor sana benziyor git gide,
dilimdeki şükrüm nereye böyle,
daha sana dizeler dökeceğim,
seslerimle içireceğim,
kalbimi kalbine süngüleyeceğim,
dur hemen bitme öyle,
hey ALLAH'ım hey!
bu nasıl civanmerttir dağları denizleri eliyle ehlileştirir,
sür sevdanı içime ne kadar uçsuz bucaksız vadi varsa,
al buyur hepsi senindir,
ey gönlümün yiğidi,
renklerin ahengi,
gel sözlerini içimde bitir.
kuşlara söz etmeyi bırak,
beni saçlarında gezdir,
gözlerinde dindir,
döşünde bana yurtlar edindir,
avuçlarında topraktan yeni yetişmiş uykular yetir,
sözlerinden kalbine doğru yitir,
bak bunca hesabın içinde,
tüm sonzuluğu içinde barındıran düşler kurdum sana,
gelde gördüğün hülyaları bende bitir.
içime ayet ayet in,
hangi pervane yana bilir ki benden fazla,
aşk diye bine böldüm beni,sevda diye dürdüm seni,
milyon tanesini sana heba ettim sevmelerin
ey dizlerinde uyumak için kendimi sakladığım,
perdeler arasından içini okuduğum,
kaşlarında elif bayı öğrendiğim,
adında aşkı hatmettiğim,
gelde meydan aşk görsün,gel de ankalar yuvalarına dönsün.
aşk diye yananlar,bizde sönsün.
seni sorup duruyorlar bana,
dağları,şu ovaları,zeytin ağaçlarını toprağı,
kokunu bana getiren rüzgarları,
özğürlüğü nasıl anlatayım gözlerinsiz,
kelimelerime kifayet gibi,can gibi oturan,
sonzuluğun rengi,aklımı kendinde uyutan,
hala seni soruyorlar bana,
diyorum işte şu,
işte şu göğün en dibi bakan,
yerin en yükseği olan,
şu güneşe gölge eden,
ayı sırtına yelek diye giyen,
işte şu en delisi,
bizi bizden eden,
kendinde götüren,
işte şu en delisi gelmesi hiç bitilmeyen..
beklenmekten usanılmayan.
aşk olan,dert kokan,
susulan,gidilen bitilen,
ve her şeye rağmen sevilen sayılan,
şükürde duran.
işte o kendisi.