Güzelliğini doyasıya uyurken seyrederdim
Bir gün biteceğini bilir koklayıp öpemezdim
İzin gelseydi o yolculuğa seninle birlikte giderdim
Kurallara göre beni sensiz bırakacağını bilirdim
İçim yanarak sessizce ağlayarak o günü beklerdim
* * * * * * * *
Sonu bilinen hayat devam ediyor, haber yok gittiğin yerden
Sen benim hem arkadaşım idin hem de annem
Uykularımda seni görüp sana erişemediğimden
Yatakta bütün gece kıvranıp duruyor bu aciz beden
Ezbere bildiğim nefes alışını, nefesimde hissederken.
* * * * * * * *
Çaresiz – huysuz – alıngan biri oldum şimdi
Yanan mumda fitiller bitiyor şafak vakti
Her aklıma geldikçe içindeki ümit azaldı gitti
Okşayamadığım başını kolumda yatıramadığım gibi
Bir tanem, yokluğunla yaşam tükendi sanki.
Necla Avlanoğlu
24.10.2005 Pazartesi sabahı
Kayıt Tarihi : 22.8.2007 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!