En Çokta Kendimi Kandırmışım

En Çok da Kendimi Kandırmışım

En çok da kendimi kandırmışım,
Olmayacak dualara âmin der gibi,
Gideceğini bildiğim halde,
Sonsuza dek kalırsın sanmışım.

Gözlerinde gördüğüm ışık,
Meğer sadece yansımaymış,
Ben güneş sandım o parıltıyı,
Oysa içimdeki ateşten yanmış.

Söylediğin sözleri inşa ettim,
Taş taş üstüne koyar gibi,
Ama duvar değil,
Üstüme yıkılacak bir hayal kurmuşum.

Gelirsin sandım, bekledim,
Zamanı durdurur gibi…
Oysa sen çoktan gitmiştin,
Ben hâlâ gölgenle konuşmuşum.

Kendime yalanlar anlatmışım,
Gerçekleri duymamak için,
Öyle çok inanmışım ki,
Bir gün ben bile uyanamamışım.

Meğer kaybettiğim sen değil,
Benmişim, ben…
En çok da kendimi kandırmışım,
Ondan kaybetmişim…
Hamit Atay