En Çokta Geceleri Vurur Yokluğun Çaresi ...

En çok Da geceLeri vurur yokLuğun.
Çaresiz yüreğimde sana olan sevdam,
Köhne karanlığa sığınır çoğu zaman.
Yüzsüz gözyaşLarı ıslatır yüzümü,
Ağlayan tesellilerime aLdırmadan...
Duyulmayan feryatlarım eritirken karanlığı,
Ben kıvranıyorum,sıyrılmış yokluğundan...

En çok da geceleri vurur sevdan.
Aldırma,
Ben bilirim çekip almasını seni gecenin beyazından.
Yeter ki gün doğsun,gel.
Öyle bir gel ki;
Gelişin ölümüm olsun.
Örterken kara çalılar üzerimi,
Bir kez güneşi göreyim gözlerinde yeter.
Çöken yine karanlık olsun sonra.
Sensizliğe alışmışken geceler,
Sustur ''gel'' diye inleyen dilimi.
Sensizliğe alışmışken geceler,
Boşver bedenim silinsin gitsin.
Sana hasret kalsın gelmeler...