En Çok Yalnızlar Vurulur Karanlıkta

En çok yalnızlar vurulur karanlıkta
Bir kolda Azrail uşakları, diğerinde terk edenlerin kokusu
Dindirmez acıları, mehtaba fırlatılan kadehler
En çok yalnızlar vurulur karanlıkta
Sahipsiz bir gecenin sahibi olur sessizliğin uğultusu

Sarılıp sarmalanmışsa kefene mutluluk, atılmışsa düğüm üstüne düğüm
Ateşe düşmüş çoban ıslığı kadar sıcaktır ölüm
Durmak istemez tende can,
Durmak istemez; kedere ortak olmuşsa kader
Şahlanmış kısraklar gibi, bir nefeste uçup gitmek ister

Ömür dediğin bazen yarılanmış bir cigara
Bazen dizlerinin üstüne kapanmış bir hayat
Ne söylesen yavan gelir, ne söylesen bayat
Silinir aynalardan tebessümler, silinir kahkahalar
En çok yalnızlar vurulur karanlıkta
Bir kahpe kurşun bile değmeden günışığında…