En Çok Seni Sevdim Şiiri - Alper Koçer

Bakma gözlerimin içine,ben gidiyorum.
Zavallı bir yürek,birkaç parça eşya ve bir beden,gidiyorum.
Ben çok şeyi sevdim; kuşları,denizi,ağacı,
Arkadaşlarla oturup hayal kurmayı
Yanıma gelip,gözüme baktığın zamanki heyecanı
Ben çok şeyi sevdim.
Bunu sana söylemedim,işte şimdi söylüyorum;
Ben en çok seni sevdim.
Şimdi gidiyorum,dönüşü olmayacak bir yolculuk
Neden konuşmuyorsun,niye bu suskunluk?
Sende sevdin mi beni,özleyecek misin?
Bana bunları söyleyebilecek misin?
Ben en çok seni sevdim.
Ben renk verdim herşeye,ağaçları yeşertti sevgim,
Denizler mavi oldu,sırf gözlerin mavi olduğu için.
Bulutları,gökyüzünü boyadım ve hep bunu dedim;
Ben en çok seni sevdim.
Cebimde birkaç kuruş para,ağzımda ıslık,
Dudağımda şarkılar ve bu şarkılarda ayrılık
Ve hiç değişmeyenide bu; kaderimde yalnızlık.
Ben en çok seni sevdim.
Biliyorum hep bekledin sevgimi,aşkımı söylememi
Bense hep kendi kendimi yedim.
Bunu sana söyleyemedim ama ben en çok seni sevdim.
Sen en büyük dağların ardındaki ulaşılmazdın
Masaldaki anka kuşu,damarımdaki kan.
Ulaşılması en zor,ulaşıncada en tehlikeli olandın.
Seni sevmek Tanrı’ya yaklaşmaktı
Yaklaştıkça ölümü tatmaktı.
Ben her gün öldüm dirildim
En çok seni sevdim.
Senin deniz gözlerinde huzur buldum
Ama hep konuşmaktan korktum.
Şimdi pişmanım,aşkınla avareyim,asudeyim
Bil ki,ben en çok seni sevdim…