Ve en çok ıslanan göz bebeklerini özledim senin
Sonbahar yağmurlarında hüzünlenen yollarını
Ve kimsesiz kaldığım zamanlarda
Romantik vedalarını özledim
Gitmeden son bir kez daha görmek isterdim seni
Sana son kez sarılıp gözyaşlarını
Ceketimin en hassas yerine bırakmanı isterdim
Sabahlarını özledim birde senin
O korkak sesini devşirip gecenin karanlığından
Üzerime kaçak kimliğini eklemeni
Ve karanfilli sabah sıcaklığını özledim senin
Yalnızlığımızın karanlık kuytusuna ne zaman kapılsak
Yüzünü görüyorum olup olmayacak yerlerde
Hüzünleniyor şehre dalıyorum
Sonra şarkılarını özlüyorum senin
Kovuşmalarımızın eksik kalan yerlerini tamamlayan
Sesinden çıkan o çıkmaz sokak şarkılarını özlüyorum
Birde hayatımın en suskun saatini icat edip
Hayatıma dokunup kaçmanı özlüyorum
Ekim 2002
(İstanbul’da sonbahar yoksun...)
Kayıt Tarihi : 2.10.2002 15:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!