Biliyormusun hayatım boyunca,
Ben en çok sana tanıdıktım.
Yağmurların dokunamadığı saçlarımı,
Okşadı merhametli ellerin.
Toprağın kokusu sundu bana güzelliğini.
Sahi ömrüm ömrüne ne geç denk geldi.
Göz bebeklerim büyümüyor.
Korkmuyorum artık kaybetmekten.
Sen avuçlarımdasın biliyorum.
En çok da bu yakıyor canımı.
Beni isteyişin ama yanı başımda olamayışın.
Ben sana ait değerli bir taş gibiyim.
Ne alıp bağrına basabiliyorsun,
Ne de gitmeye gücün yetiyor.
Çok uzaklaşmadın benden biliyorum.
Yüreğimdeki yerin hala sıcak.
Mesela ellerim sen kokuyor.
Yarım bıraktığın çayın,
Her an bitirilmeye hazır.
Koşa koşa geldiğinde bile,
Her an gidecekmiş gibisin.
Uykuya daldığın odanın,
Pencerelerini açtım bu sabah.
Bu bana,sobanın üzerinde,
Çayın kaynadığı kışları hatırlattı.
O sıcacık çocuk olduğumuz günleri.
Gece sabaha döndü, koydum başımı göğsüne.
Saçlarımı kokladın ve okşadın kendince.
Ben sana sarılıp iyiki varsın dedim
Bedenini alıp gittin de,
Bendeki seni unuttun be adam.
Kayıt Tarihi : 28.1.2024 22:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasret Sayınta](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/01/28/en-cok-sana-tanidiktim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!