En Çok Sabahları Özlüyorum

Şu aralar çok özlüyorum.
Her yeni güne seninle başlıyorum,
Gözlerimi açtığımda ilk sen düşüyorsun aklıma.
En güzel sabahlarım seninle mi geçti?
Belki tekrar uyanmak için en güzel sebebimdin.
Uyanınca ilk seni görmekti şükretmemin sebebi.
Artık ne sebebim var,
Ne de şükretme isteği.
En çok sabahları özlüyorum.
Odama dolmuş parfüm kokusunu,
Kokunun sindiği yastığı,
En çokta uyanınca seni görmeyi özlüyorum.
Odama vuran güneş aynı güneş,
Artık altın rengi vermiyor donuk sarı duvarlara.
Yastık bile yumuşak değil yokluğunda.
Her sabah odayı talan ediyorum.
Senden bir parça bulurum diye.
Bir parça olsa yeter,
Tekrar kokunu hatırlatacak bir şey olsun.
Bazen hissediyorum,
Sanki birazdan kokunu duyacakmışım gibi
Dilinin ucuna gelen isim olurda hatırlayamazsın,
Bir türlü söyleyemezsin ya,
Öyle işte.
Gelmiyor o koku.
Yakub gibi ağlasam gündüz gece,
Gözyaşlarım kurusa,
Gözlerim kör olsa,
O zaman kokunu uzaklardan duyabilir miyim onun gibi?
Tekrar odada hissetsem seni,
İçime dolsan,
Burnumun direği sızlasa,
Son defa,
Biter mi bu sabah nöbetleri?
Bitmez.
Seni değil,
En çok o sabahları özlüyorum.