Şöyle dönüp bakıyorum da
En cok kendimi özlüyorum
Hani böyle deli dolu hallerimi
Hiç bir şeyi kafasına takmayan
Bir sevgi için dağılmayan beni
Nasılda mutluymuşum meğerse
Ne acı değilmi yalnızlık
Mutluluk demekmiş te
Ben senin varlığında aramışım
Nedense
En çok kendimi özlüyorum
Bir papatya kokusundan
Mutlu olan beni
Şimdi yokluğunu huzur sayan ben
Bir zamanlar nasılda
Yaşamak için
Aldığım nefes saymışım seni
En çok kendimi özlüyorum
Hırçınlıklarımı kahkalarımı
Sebepsiz gülüşlerimi
Gecenin bir vakti içtiğim
Kahvemi
Eski beni özlüyorum
En çok kendimi özlüyorum
Unuttuğum daha okadar çok
Özlediğim şeyler varki
Ne tuhaf değil mi
Anlıyorum yine aslında seni özlediğimi
Ve birdaha kimseyi seni özlediğim
Kadar özlemeyeceğimi
💙🌼
Zeynep Ceylan
Kayıt Tarihi : 2.10.2024 15:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!