Elbet birgün huzura ereceksin diyerek,
Tökezlediğim taşlardan surlar örerek,
Karanlığın izbe kuytularına Umut ipini indirerek,
Ne çok aldattım kendimi.
Kahve köpüğü sevdasına destanlar dizerek,
Sararmış yapraklardan gazeller dökerek,
Bir fincanın içinde nice umut gemilerini yüzdürerek,
Ne çok aldattım kendimi.
Kör gözde kendimi gördüm zannederek,
Sönmüş mum ışığını yanar diye üfleyerek,
Gönlü uğruna kan revan içinde sürükleyerek,
Ne çok aldattım kendimi
.
Siyah tuvali pempe fırça darbeleriyle süsleyerek,
Kirpiklerimi hasret çırasıyla sürmeleyerek,
Sessizliğini bile hayra yorup ihtimalleri çürüterek,
Ne çok aldattım kendimi.
Aslında çoktan benden gitmiş birine ümit besleyerek,
Göz göre göre kandırdım kendimi...
Döndü Dülger
Kayıt Tarihi : 12.6.2024 21:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!