En Çok Gözlerini Sevmiştim Oysa

Artık beni bulamazsın kökümü kazıdı mezarcılar upuzun
Yağan her yağmur damlası bir iz bırakmadı ki senden
Kuru kaldı damarım soldu her yanım yüreğim yanarken
Yoksa ayak izlerine birikmiş suyu içecektim kana kana
Adım başı ölmeyecektim senden bir iz bulsaydım eğer

Sen çekip giderken arkanda cehennem kurulmuştu yar
Bir gözyaşı bırakmadın giderken yüreğime su serpecek
Ve arkana bakmadan gittin üstelik gözyaşı dökmeden
En çok gözlerini sevmiştim oysa bakışlarına tutkundum
Demek o bakış o göz başkalarının da olabilirmiş meğer

Başkasına seviyorum diyebilirmiş öptüğüm dudakların
Demek tuttuğum ellerin kaç çiçeği kopardı yüreğimden
Ne sevmeye ne sevilmeye açmayacak kan karanfilleri
Tüm umutlarımı yerle bir ettin uçurumdan düştüm ben

Öldüm bil şimdi beni görmeye gelme gözyaşını dökme
Bari mezar çiçeklerimi üzme üstlerine gölgeni düşürme
Sevmek kanına dokunmakmış ellerinden su içmekmiş
Biçtin tüm buğday başaklarını ekmeğe çok muhtaçken