23. 23. 2010 Nazlıcansız yıllara ithaf
Bu şehir en çok damlalarını sevdi. Bu şehir en çok böyle ıslandı.
Bu şehir en çok beni anladı, dinledi, uğruma yakınlığını süpürge etti saçların yerine.
-Şimdi bu şehirde kim ağlasa sen ağlıyor gibi içime içleniyor.
-Seni görmeyeli çok olmuş, turnalar uyanmış, Kıtmir bağrımdaki mağarada seni beklemekten vazgeçmiş.
Kıtmir:
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla