En Çok Bir Köylüye Benzerim Ben

En çok Köylüye Benzerim Ben

Şehir çiğnedikçe sakız gibi beni uysallığımla
En çok bir köylüye benzerim ben
Otobüs durağında otobüs beklerken ürkekliğimle
En çok bir köylüye benzerim ben
Parklarda yalnızlığımla ve başımdaki şapkamla
Elemim alnımdadır en çok bir köylüye benzerim ben

Şehir kara çalı
Kaybettim balı
Şeytandan kaçarken
En çok bir köylüye benzerim ben

Şehirde işim ne
Şehir kahır derdi annem
Şehir kara çalı
Köy dünya balı
Köyler kavak ağacı...
Vitrinlerden uzaklaşırken
En çok bir köylüye benzerim ben

Kimine göre acımasızdır köy
Ben köy yaşamını özlüyorum
Bana göre değil şehirler
Duraklarda otobüs beklemek
Ne zoruma gider bir bilseniz

Ben bir köylüyüm
Her şeyiyle kara caddelerde

Tarlalarda pancar ay çiçeği...
Açan annemin elinin çiçeği
O köylü bir kadındı
Ev-tarla arası git –gel
Ayakta tozlu pabuçlar
En yıldızlı pabuçlar
Vitrinlere bakışıyla
En çok bir köylüye benzerim ben

Sarı ineğimiz sarı kızıydı
Soframıza taşırdı annem
Taze yumurta
Ve taze süt...

Süt biter,peynir biterse
Ot toplardı kırlardan annem

Kibrit istenirdi komşudan
Komşuluklar gördük...
Aman çağırmasın komşu sosyetelik bilmem
En çok bir köylüye benzerim ben

Pencerede beklenirdi babam
Dönmemişse akşam olunca
Hele bir de kış gecesiyse
Diller dua pınarları

Yaz akşamları
Üzüm asması altında
Kurulurdu soframız
Üzüm gibi sofralar
Çit sarılı avlumuzda
Bir taş fırın vardı
Annem ekmek pişirirdi
Taş gibi ekmekler
Bir lokantaya otursam
En çok bir köylüye benzerim ben

Avlumuzun bir yanı meyvelik
Bir bölümü sebzelik
Bir bölümünde odunluk...
Bir devletti bize sunulan

Ben köyden getirdim ışığımı
Şehrin gecesi neylesin bana...

Bir ahşap ev
Kucağında büyütmüştü
Uçurmak için yavrularını

O günleri arıyor şimdi elimdeki baston
Bakmayın gözlerime
En çok bir köylüye benzerim ben

Bahçemizdeki dut ağaçları çağırıyordu beni
Merdivenle kolayca çıkılırdı dut ağaçlarına
Ve incir ağacı gururlanırdı
Bal yapmış arı kovanı petek dolu
Tatlı mı tatlıydı meyveleri
Güneşten ışık topraktan süt içmiş...
Sırada iğde ağacı,nar ağacı

Oyuncaklarım vardı
Beni çağırırdı neşeye
Uçurtmalarım,topaçlarım
Uzatırdım ellerimi tutmak isterdim yıldızları
Ve salıncaklar kurdum ağaç dallarına
Alırdım tel çemberimi
Çıkardım köyün tozlu yollarına
Bir de deynek atım vardı...
Parklarda çocuklara bakarken
En çok bir köylüye benzerim ben