En Çok Ben Terk Edildim Şiiri - Fırat Yetiş

En Çok Ben Terk Edildim

“Dinle sevgili , bana emanet kaldı gidişinin ayak sesleri..
Boynuna günah kolyesi olsun , artık kimseyi sevemeyecek olmamın vebali..”

Akşamın karanlığından peydahlanan hüzün ,
Hoş geldin solumun sızısına..
Çek tabureyi otur bakalım ;
Ben konuşurum Sen dinle ..
Ya da olmadı, yasla başını omzuma ,
didelerimden akanları kucakla..
Damla damla yalnızlıklarım ,
sırtımda kamburlaştı ..
Duvarlar , içim de biriken sözlere sağırlaştı ..

Yokluğun içimde hazan.
Eylül’ün sarımsı yaprakları misali ,
yüreğinden usul usul düşüyorum..
Hangi yanından tutsam ayrılık ,
Sana yandığım yerden üşüyorum..
Gözlerin olmazsa , geçer mi Karakışlarım..
En çok ben terk edildim..
Sancılı nöbetlerde hep ben bekledim..
Kimse acımadı !
İşin kötüsü “ Kendilerini iyi hissetsinler diye çabaladığım insanlar , hislerimden vurdular..!”
Ama biliyor musun ?
kimsede öldürmedi ,
sende öldüğüm kadar..

İlk defa birine inanmak istemek gibi garip ihtiyacım oldu..
Olmadı !
Sen de bize ait bu şehri terk eyledin..
Öyle çaresizim ki;
Ve kahretsin öyle özledim ki!
Gücüm yetmiyor ;
Değiştiremiyorum şehirlerin yerlerini...
Senden sonra ,
uzun müddet yüreğimi emekleyerek yürüttüm..
Masada ki çayı soğuttum,
Pencereden uzak durdum..
Akşamın hüznü dışında ,
kimseye kapıyı açmadım ..
Lanet olsun !
Unutmanın ölüm kıyısında,
yokluğunun illetinden kurtulamadım..

Gittin ya !
Dilimin ucunda yaralar oldu , özlem dolu cümlelerden ..
göz altlarıma çöktü, Azrail gibi yokluğun..
yaşadım sandım ;
Meğer selası olmayan aşka gömüldü ömrüm..
Her gece anılardan düşüyorsun yastığıma ;
İçimin sokak lambaları söndü;
Gecikmiş merhabalar avuçlarım da kaldı..
Ben aşk dedim kader ayrılık!
Kimse ben kadar devrilmedi böyle bir başına ücralarda..
İzin ver karanlık ,
son defa sıkıca sarılayım yalnızlığıma..

Anlayacağın!
Artık döşümde harlanan yalnızlığımsın!
Koca ömrün hatırda kalan yegane pişmanlığısın..
Deniyorum aslında , tekrardan sevmek istiyorum !..
Olmuyor be kadın (adam) olmuyor !
Babasını yitirmiş minik kız çocuğunun göz yaşları kadar korunaksızım..
Ve senden sonra ,
Artık herkese karşı hissizim..

Sana hala körkütük aşık kalmak başa bela..
Sesini özledim ,
yokluğun zonkluyor göz kapaklarım da..
Öyle yoruldum ki
Bütün azalarım kırık,
aşkından çekilmişim dara!
Oysa ne acı ;
Saçının teli kıpırdasa ,
rüzgarı ben olmak istedim..
Şimdi mirasçısı ben kaldım bu ağrıların,
Bunları sana demem zor olsa da!
Senin de ayrılık yüreğinde kalsın ebedi yara..

Her kime değiyorsa gülüşün, seninde orada tükensin düşün..
Seni asla affetmeyeceğim!
Yüreğimin vebalini aldın.
Çıkardın ya vuslatımı yazgından,
Bıraktın ya beni el gibi,
Küflenmiş rüya gibi,
Yarım kalmış şiir gibi,
Avucuma binbir beddua dolar..
Hepsini dile getiremem edep ile ar var,
Olurda bunları okursan..
Sana son sözümdür,
Dilerim Allah’tan !
Bir daha aşk ,
asla geçmez olsun hayatından..

Fırat Yetiş
Kayıt Tarihi : 27.9.2019 11:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Fırat Yetiş