Sen düşlerimin telleriyle oynayan sihirbazdın.
Hani bu kadar tatlı durmasa dilinde yalan
Sana asla inanmazdım.
İnandığım gibi kalsaydın eğer
Seni daha çok büyütür, daha çok saklardım.
Gittin...
Gidişinle açıldı gözlerim.
Gidişinle kırıldı bileklerim, kesildi etim.
Silik bir dikiş izi olarak kaldın sağ kolumda.
Gözlerin artık beni kandırmasın!
Sen;
Yanılgılarla beslediğim gerçek bir acı,
Yakından tanıdığım uzak bir yabancı,
Ve tanıdığım en büyük yalancısın!
Kayıt Tarihi : 30.5.2013 02:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Çendik](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/05/30/en-buyuk-yalanci-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!