Dayanamayıp süzdüm gözlerini onun,
Gittikçe mahçuplaşan bakışlarımla,
Ve irkilerek kalbimin,
Gör bak ruhuna der emirleriyle.
Ve sonra da, sordum ısrarla gönlüme,
Ona ayrıcalık tanımalımıydı?
Baş köşemizdeki sevdaya ayrılan
Çok kıymetli olan o yere?
"O "an sanki içimi okur gibiydi bakışı,
Başını kaldırıp gözlerime baktı,
Ve dedi ki,
Gönlümün deryasında boğulupta,
Beni benden öteye süren şaşkın
Gidecek yerin kaldımı ki?
Söyle daha hangi gönüllere akıp orda,
Aramaya çalışırsın kendini?
Hadi de bakışlarıma olmadın ikna!
Dilimden duymak istersen ola ki!
Gurur engelini yıkıpta,
Bil o zaman,
En büyük vasfimdir seni, büyük sevişim dedi...
21:09 21.02.2015
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 22.2.2015 01:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/22/en-buyuk-vasif.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!