En Büyük Pişmanlığıydı

Orta okula başladığım yıllardı
Basmane’deydi lokantamız
Ucuz ve büyüktü ekmekler
Ölçüydü çeyreği bir porsiyon
Babayiğitti yarım ekmeği yiyebilen

Çeyrek bile çok gelir, zayi olurdu
Ortasından bir dilim keserdik ekmeğin
Artık olmasın müşteriden
Amaç değil di beş kuruş
fazla kazanmak bir ekmekten

En büyük pişmanlığıydı
Son nefesini verirken babamın
Helal ederler miydi o bir dilimi
Helallik isteyecekti mümkün olsaydı
Birer lokma düşecek her müşteriden

Şimdi ekmek küçüldü yarı yarıya
Boşaldı içi diğer değerlerimiz gibi
Bir ekmekle gün geçirebilirken bir aile
Şimdilerde bir çocuk bile doymuyor
Bir bütün ekmekle bir öğünde

Ekmek hesabı yapıyor Başbakanımız
O günleri bilmiyor olsak kanarız
Adet olarak çok ekmek alabiliyormuşuz
Gündelik kazançla, bu hesap yanlış
Ya da düpedüz kandırmaca,
Yalan... Yalan...Söylüyorlar
Gözümüzün içine baka baka

Arar olduk zeytini ekmeğe katık ettiğimiz günleri
Gözünün içine bakar olduk çocuklarımızın
Küçük koparsa lokmayı, peyniri
Gözümüz yok elbet yediklerinde, içtiklerinde
Bir kilo peynir alamaz olduk; bir gündelikle

Esirgediniz enflasyon farkını emekliden
Halimiz perişan, dayanmaya kalmadı mecal
Henüz başındayken hastalık, uzak iken ecel
Kestiniz hayati öneme haiz ilaçlarımızı
Öl diye, gözümüzün içine bakar oldunuz.

Hani anayasanın ilgili maddeleri nerede?
Sağlıklı çevrede yaşamak, yaşatmak temel haktı
Sağlık özelleşti, koruyucu hekimlik çoktan rafa kalktı
Hastaya ilacı, yaşama hakkını çok gördünüz.
Tebrikler efendim, bizi yaşarken öldürdünüz.