En Büyük Nimet Şiiri - Cihat Şahin

En büyük nimet; hayattır derler!
Bence ondanda mühim; hidayet!
Bilemez kıymeti, gafletle serler!
Uğratsa dumura, beyni dalalet!

Akıllar hislere, edilse mahkûm!
Hislere nefisler, kılınsa hâkim!
Yazmazsa reçete, bir lokman hekim!
Uzanır kalplere, yed-i dalalet!

Vedia devralan, zanneder malım!
Zimmete geçirip, oluyor zalim!
Sonuçlar ortada, zulümler malum!
Yapılır nimetle, türlü denaet!

Uzuva hasseye, olur musahip!
Malik-ül mülkken, hakiki sahip!
Melike ihanet, bu tür tesahup!
Lügatte denilir; buna ihanet!

Kalbini nefsine, verir kiraya!
Kul olur meta’ya, tapar paraya!
Ardından çok yârler(!) girer sıraya!
Uğramaz o semte, artık hidayet!

Kaçınca hidayet, aşar haddini!
Terk eder edebi, atar hak dini!
Zanneder önünde; kötü set dini!
Kuşatır dört yandan onu melanet!

Caddeyi terk edip, vurur dağlara!
Takılıp, yem olur, habis ağlara!
Ulaştım zanneder, modern çağlara!
Düşmana hasmına, olmuştur alet!

Dünyada bedbahttır, uhrada nadim!
Arttırır azabı, attığı adım!
İblisin elinde, tamamen güdüm!
Önünden ardından, okunur lanet!

En büyük nimet; hidayet demek!
Gerekir hadiden, onu istemek!
İtmamı için, çekmeli emek!
Sadet-i dareyndir; ins’e hidayet!

4.7.2007-İzmir-