En Büyük Mucizem Şiiri - Nihal Mirdoğan

En büyük mucizem!
konuş benimle
tut ellerimi
şu dönen,kabuğu tozlanmış, günü kırılmış yuvarlak var ya
hani... üstüne bastığın toprak
ya da çukurlar
düştüğünde dizini acıtan toz toprak
hani... zamanı koynuna alıp uyuduğunda
dalga dalga gerçekler!

kirpiklerin arasından gözbebeklerin oynar da
ne masal ne uyku ne rüya
aniden fütursuzca beynini kurcalayan kocaman bir fırtına
bitti bitecek ürküntüler
illâ
zevkle ağlarını ören örümcekler..
ve...
ve...
bir gece yarısı bana sorduğunda
geriye kalan anılarda
yarı çıplak
gözbebeklerini çukurlarına bıraktığında
titreme asla!

sana kızıyorum
kirpiklerin ıslanmamalı
korkular bedenini sardığında avuçlarını yumruk yap
bir ülke yarat kendine
ağlama asla!

gün gelir
o eski muhabbet
o eski heyecan
o eski vefa
büyük harflerle fena kızar
bir bakarsın
daha sonra umutlar biter
fırtına, yüzdürdüğün geminin yelkenini sinsice ısırır
kapıldığın hüzüne akarsın

sen yine de
ısrarla türkülerine
bak oğlum
bak!
kavala saza kulak ver
güneşte dal yaprak nasıl büyürse
yağmurda çim toprak nasıl kokarsa
işte sana bir müjde
yürüdüm,koştum,atladım...düştüm deme
kalk oğlum
kalk!
yüreğimdeki bakışlar ilmek ilmek kilim de
duygularından aşkı esirgeme
ben her zaman yanında olmayacağım
çekilir el ayak ortaklıktan
ve sen her daim düşün
kuş desenli perdelerini hatırla
kuşları turkuaza
yay oğlum
yay!

karanlık kırılır
tan ağırır ağlaman kesilmezdi
biliyorum
süt kokan gecelerini özleyeceksin
asla burnunu çekme!
acı tatlı
soğuk,sıcak
hayat tespih tanesi
taneleri
say oğlum
say!
Allah aşkıyla
çektikçe duy ılık nefesimi
insanı insan yerine
koy oğlum
koy!
ve
ademiyet erdemlerine
doy oğlum
doy!