En Büyük Lütuf Şiiri - Erbil Kutlu

Bugün doğum günüm.
Sevdiğim yok yanımda, üzgünüm.
Güneş, 20 mayısta bir battı, daha doğmadı.
Yeniden günüme güneş doğsun diye,
Gideceğim Lefkoşa’ya en geç eylülde...

Doğum gününde yanında olmak istiyorum.
Onun, fikrimce kırılmış kalbini tamir edeceğim.
Eğer onarabilirsem kalbini, çok sevineceğim.
Belki de cesur olabilirsem, ona evlenme teklif edeceğim.
Kabul ederse heyecandan oracıkta öleceğim...

Bir kalem, bir kağıt yetmiyor hislerimi anlatmaya,
Hele sesini duymak, ilaç olmuyor acılarıma,
Ben onu görmek istiyorum, gözlerinde kaybolmak,
Ellerini tutup seni seviyorum diyebilmek istiyorum,
Çok şey mi istiyorum tanrım? Ben onunla bir ömür geçirmek istiyorum...

Bir çareyim o gelince aklıma.
Zaten hiç çıkmıyor o güzel yarim kafamdan.
Onun her acısı acım, her sevinci mutluluğum.
O dünya tatlısı konuşması, tek direncim hayata.
Prensesim o benim, tanrının en büyük lütfu bana...

:2003: